ผมเขียนบทความนี้
ในวันอาทิตย์ที่ผมมีเวลาว่าง
ที่จะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่อ่านค้างไว้
ขึ้นมาอ่านอีกครั้ง
..
.
S I L E N C E
เป็นหนังสือของท่าน “ติช นัท ฮัน”
พระชาวเวียดนาม
ที่จำวัดอยู่ที่หมู่บ้านพลั
ท่านติช หรือ ที่คนมักเรียกท่านว่า “เถ”
(เถ ภาษาเวียดนามแปลว่า อาจารย์ ครูใหญ่)
ได้รับการขนานนามจากหลายๆที่ว่ากันว่านี่คือ Living Buddha
…
ตอนนึงของหนังสือเล่มนี้ชวน
ทำไมในอาทิตย์ เดือน ปี หรือ หลายๆปีที่ผ่านมา
เราจำไม่ค่อยได้ว่า….เราทำอะไรไปบ้าง
เพราะเราทำอะไรมากมาย
หรือ
เพราะเราทำอะไรมากมาย..โดยไม่
?!?
….
เถอธิบายว่า
เราเสพอะไร เราก็จะเป็นอย่างนั้น
ซึ่ง
ในวันที่โลกใบนี้เต็มไปด้วย
ล่อให้เราเข้าไปเสพ
ที่คอยแย่งกันบอกเราว่า
ควรมีหน้าตาอย่างนี้ หุ่นอย่างนี้
ควรแต่งตัวแบบไหน
ความสำเร็จที่คู่ควรหน้าตาเป็นอย่างไร
เราควรทำตัวแบบนี้ หรือแบบนั้น
ตอนไหน ก่อนอายุเท่าไหร่
หลายครั้งที่เราเปิดรับเสียงเหล่านี้
ผ่านทางสื่อต่างๆ และคนรอบๆ ตัว
โดยไม่ทันคิด ไม่ทันรู้ตัว
นำไปสู่การที่เราทำอะไรหลายๆอย่าง
โดยไม่รู้ตัว โดยไม่ทันคิด
ว่าจริงๆแล้ว….
สิ่งที่เราทำไปนั้น
เป็นสิ่งที่มีคุณค่ากับเรา
เป็นสิ่งที่เราต้องการจริงๆ
บอกเราว่าควรเป็นอย่างนั้น
…..
ซึ่งถ้าหากเราปล่อยให้มันเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวแล้ว
ก็ไม่น่าแปลกใจอะไร ที่เราจะจำอะไรไม่ได้เท่าไหร่
คำถามที่ตามมาก็คือ
แล้วทำไมคนเราถึงยังเปิดรับ
..
.
เถชวนคิดว่า
อาจเป็นเพราะเราต้องการหลีก
เด็กๆอาจเล่นเกมส์ เพื่อให้ลืมโลกความจริงที่เ
คุณอาจดูซีรี่ส์ เพื่อให้ลืมเรื่องแฟนที่ต้อ
หรือ
อาจเป็นเพราะเราไม่ถูกฝึกให้คุ้นชินกับการอยู่เงียบๆ
ซึ่งหากคุณทำไปบ่อยๆ โดยไม่มีสติ
คุณก็อาจจะโดน “เสียง” เหล่านี้
จูงคุณไปในทางที่ไม่จำเป็น ทางที่ไม่ใช่ตัวคุณ
…
แต่ถึงอย่างนั้นเถก็ไม่ได้ห้าม
ให้คุณไม่เสพอะไร หรือ ตัดขาดจากทุกสิ่ง
คุณสามารถเสพมันได้เป็นครั้
อย่างเหมาะสม และ มีสติ
แต่ไม่ใช่ตลอดเวลา โดยไม่รู้ตัว
ท่านเปรียบเทียบว่า
เหมือนบ้านของคุณที่จำเป็นต้องมีประตู และ หน้าต่าง
มีมุ้งลวด และ มู่ลี่มากั้นหน้าต่างอีกที
แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องทุกอย่างไว้…..ตลอดเวลา
…
ถ้ามีโอกาสลองค่อยพิจารณาดูอย่างเงียบๆนะครับว่า
คุณเปิดทุกอย่างไว้มากไปไหม
และควรปิดอะไรบ้างหรือเปล่า
เพราะบางครั้ง ในนามของความเงียบนั้นอาจโดดเดี่ยวไปบ้าง
แต่ก็ช่วยให้คุณได้เลือกรับสิ่งที่เกี่ยว
และมีสาระสำคัญกับชีวิตคุณ…จริงๆ
